Het is een van de best bewaarde geheimen van West: een heuse wijngaard op een steenworp afstand van het Sloterdijk station tussen de kantoren. Daar ligt de Amsterdamse stadswijngaard Wijn van Bret.
Opgericht in 2016 op een braakliggend stuk grond en dankzij crowdfunding van de grond gekomen en door vele enthousiaste vrijwilligers vertroeteld staan daar nu de trotse wijnranken.
De weg daarnaartoe was niet zonder hobbels, konijnen vonden die jonge plantjes wel lekker en vlak voor de eerste proefoogst in najaar 2017 bleek een zwerm spreeuwen die druiven ook wel heel smakelijk te vinden. De netten bleken niet bestand; Weg oogst. De oogst van 2018 werd afgeschermd met nog betere netten, pech voor de spreeuwen. Maar toen kwamen de wespen die ongeveer de helft van de oogst om zeep hielden.
Toch was daar zaterdag 20 april in de wijngaard de trotse presentatie van de eerste drie wijnen van Bret. Eén rode wijn (een blend van de Cabernet Cortis en Rondo druiven) en twee witte wijnen (van de Johanniter en Souvignier Gris druiven).
Waarbij de hamvraag natuurlijk was of het ook ergens naar smaakte. Kan het terroir van Sloterdijk de concurrentie aan met gerenommeerde wijnen?
Om daarachter te komen proefde wijnjournaslist Esmee Langereis – co-autheur van De Grote Hamersma – de eerste drie flessen en velde haar kritische oordeel. Het klamme zweet stond de Amsterdamse wijnboeren in de handen toen Esmee tergend langzaam de wijn walste in haar glas, de aroma’s opsnoof en de wijn door de mond spoelde. En vervolgens uitspuugde.
Gelukkig kwamen er positieve proefnotities.
De rode wijn werd gekarakteriseerd als een puber, jong en wild, met in de binnenzak een geheim, een net gekocht pakje vers shag.
De witte Souvignier Gris werd omschreven als Krachtig! Een rijpe dame met frisse ideeën. Een soort Beatrix eigenlijk, een echte Soevereine Grise.
Klap op de vuurpeil was de witte Johanniter waarin groene appel, maggiplant, groene paprika, gras, grapefruit en snoepjes te ontwaren vielen.
De meeproevende wijnboeren knikten instemmend.
Waarna Esmee haar uiteindelijke oordeel gaf terwijl achter haar een trein voorbij reed: ‘Zomerwijn! Gaat als een trein. Dendert zó vanaf Sloterdijk je keel in. Je proeft appeltjes zo groen als de stoelen van de langsrazende intercity. Citrusaroma’s en de bittertjes van grapefruits zo geel als het logo van de NS. Recht op zijn doel af’.
Oftewel: die Sloterdijkse wijn drinkt als een trein!
Auteur : Diego Pos